Vanaf 2008 heeft Natascha Göbel zich toegelegd op 17e eeuws realisme.  Al jaren wordt zij geroerd door de prachtige werken die de grote meesters uit de Gouden Eeuw hebben voortgebracht.

Toen de tijd en ruimte zich voordeed om zich dit prachtige ambachtelijke vak eigen te maken, greep Göbel die met beide handen aan. Ze voelt zich geïnspireerd door Rembrandt, Vermeer en Lievens.

Haar zoektocht en uitdaging vindt zij in het creëren van leven in haar werk. Of het nu gaat om een portret, een stilleven of een landschap, dé centrale vraag blijft altijdl: "Hoe maak ik een intiem beeld, waardoor kijker en schilderij naar elkaar toe worden getrokken en het werk levend wordt in de ogen van de kijker."

Haar laatste grote werk het drieluik Het Leven laat de richting zien van haar snelle ontwikkeling. Het werk heeft ze gemaakt ter gelegenheid van het 500ste sterfjaar van Jeroen Bosch.

Gesloten toont het drieluik in grisaille  het ontstaan van leven en de liefdevolle wereld-moeders die ons vanaf het eerste moment omarmen. Na openen ontvouwt zich een explosie van kleur, zoals gebruikelijk bij drieluiken in de 15e en 16e eeuw. Via de tegenstellingen tussen arm en rijk en oorlogsvoering eindigt het schilderij met de ondergang van de mensheid.

Als kijker ontkom je niet aan het willen begrijpen van het schilderij. Het is intiem en het prikkelt.

Naast dit vrije werk maakt ze ook werk in opdracht